Sequoia & Yosemite: de grootste in hun soort

Amerikanen willen graag ergens de beste of de grootste in zijn. Het is onderdeel van The American Dream: als je de beste of grootste ergens in bent of je hebt van iets het meest, komt succes vanzelf. Zo eten we regelmatig de beste pizza, hamburger of appeltaart van een bepaalde stad. Maar ook nationaal parken doen mee: Arches heeft de meeste natuurlijk stenen bogen ter wereld en Yellowstone, het oudste park, de meeste geothermische activiteit. Sequoia en Yosemite doen ook mee en hebben ook de grootste…

Na de hitte van Las Vegas rijden we weg van de woestijn, de heetste stad van onze reis hebben we hopelijk gehad. We rijden weer richting de natuur en onderweg doen we nog een aantal leuke campings aan. In Bakersfield en Lemon Cove genieten we van steeds koelere temperaturen, maar nog steeds ruim boven de 30-35 graden. Op de route staan eindeloze rijen met citroenbomen en druivenranken, de vers gemaakte limonade (de beste van Lemon Cove!) smaakt heerlijk aan het zwembad, evenals de ietwat zoete wijn in de avond.

Als we Sequoia in willen rijden, staan we voor een dilemma. De kortste route wordt afgeraden voor voertuigen van meer dan 22 ft, en daar gaat onze camper met 25 ft ruim overheen. De omweg is een stuk langer, maar deels gesloten door bosbranden die hier (gelukkig gecontroleerd) woeden. Een derde route is wegens wegwerkzaamheden ook gesloten… Google Maps vindt nog een vierde route, dwars door de bergen en het bos heen, maar nergens info over deze weg… Moeten we deze dan doen? Een weg die op kaarten staat afgebeeld als secundaire weg? We hebben weinig andere keus en het blijkt gelukkig geen zandweggetje te zijn, al scheelt het op sommige stukken niet veel. Een flinke klim met scherpe haarspeldbochten en een belijning op de weg, maar gelukkig is het rustig. We komen veilig in Sequoia op de camping Stony Creek aan. De speeltuinen zijn vervangen door grote ronde rotsen waar de kids graag opklimmen. Een zwembad is er ook niet maar wel een ijskoud riviertje waar ze ook dol op zijn. Kortom, een hele fijne camping.

Sequoia heeft het: de grootste bomen ter wereld. Niet de hoogste (die eer heeft Redwood, ook in California) maar wel de grootste als je het volume meet. Eigenlijk dus de dikste bomen. De ranger legt uit hoe ze groeien: de eerste 600 tot 1.000 jaar groeien de bomen alleen in de hoogte. Ze schieten als het ware eerst omhoog en groeien daarna pas in de dikte. Dat kan alsnog duizenden jaren duren, want de oudste bomen zijn hier naar schatting 2.500 tot 3.000 jaar oud! Ze hebben ook allemaal leuke namen, de grootste twee heten General Sherman en General Grant. Als je één van deze bomen zou omzagen en potloden van zou maken zou een potlood-pad hebben van Sequoia tot Australië!

Het park is gemaakt om te wandelen, en we trekken er dan ook een paar keer op uit. We voelen ons optimistisch, en kiezen dus een lang pad met de kinderwagen. Het begin is geasfalteerd, daarna een zandpad maar ruim breed genoeg voor de wandelwagen en als we eigenlijk niet meer terug kunnen is het pad bezaait met stenen. We sjouwen de wandelwagen over stenen, wortels, trappen en afdalingen terwijl er een klein meisje in ligt te slapen. Wat zij niet ziet en wij wel: een wilde beer aan de rand van het pad. Omdat we niet de veiligheid van een grote groep mensen of camper hebben voelen we ons een beetje bedreigd, de beer kijkt ons strak aan en staat heel stil. We kunnen dus niet uitgebreid foto’s maken maar zie hieronder voor ons beste resultaat. We lopen snel door en de beer draait zich gelukkig ook om en verdwijnt weer in de bossen.

Als je de grootste hebt, dan moet je dat natuurlijk wel kunnen bewijzen. Zo had een pizzarestaurant keurig het lijstje van beste pizzeria’s van het land (volgens een krant) ingelijst aan de muur hangen. Met sequoia bomen is dat lastiger. Een van de bomen is eind 19^de eeuw omgezaagd met als doel een doorsnede ervan naar het oosten van het land te brengen omdat men daar niet geloofde dat bomen zo groot konden worden. Het werd de Californian Hoax genoemd. Vroeger werd trouwens om allerlei redenen bomen van duizenden jaren oud omgezaagd. Inmiddels beseffen ze dat dit niet een houdbaar plan is en is het niet meer toegestaan deze bomen om te zagen. In de hoop dat ze nog duizend jaar kunnen blijven bestaan.

Als onze buren op de camping vertrekken na een weekje kamperen, krijgen we nog een complimentje: we zijn de beste buren die ze gehad hebben! We waren netjes, maakten geen rommel of herrie en gebruikte onze generator niet. Dat deed niet iedereen zo netjes, en als dank krijgen we stookhout en briketten. Zo zijn wij ook even ergens de beste in!

In Californië ligt nog een nationaal park: Yosemite. We hebben al acht nationaal parken achter de rug, maar Yosemite schijnt wel een toppertje te zijn. Ook hier hebben ze een grootste in hun soort: de hoogste waterval van Noord Amerika en de grootste granieten rotswanden van de wereld. We verblijven op de Lower Pines campground en oh jongens, wat is het hier mooi. We staan midden in de vallei in de bossen, aan een rivier waar we dammetjes in bouwen en om ons heen zijn de gigantische granieten rotsen! Als we het riviertje oversteken, zien we een waterval van een klif komen. Je zou bijna niet van je campingplek af hoeven gaan.

Het park bezoeken we met een shuttlebus, al is dat niet zo gemakkelijk als in andere parken. We moeten hier flinke afstanden lopen en we lopen regelmatig verkeerd door onbegrijpelijke wegwijzers. Het park is vooral geschikt voor wie wil bergbeklimmen, backcountry wil gaan kamperen, mountainbiken of raften. Al die dingen zijn voor de kids niet te doen, dus houden we het bij korte wandelingtjes waar we alles van een afstandje zien. Als we ons even uitsloven bereiken we wel de voet van de Lower Yosemite Falls, maar veel verder kunnen we helaas niet.

Yosemite is voorlopig ons laatste Amerikaanse nationale park, hierna gaan we naar San Fransisco en de kust. We vieren onze laatste avond in het park met gerookte spareribs en een zelfgemaakte apple crumble van het open vuur. We smullen er allemaal van en beloven morgen gezonder te gaan eten, als we in de stad zijn, op the 4th of July. Yeah right!

Veel liefs,

Carlijn en Teun