Als de Red Hot Chilli Peppers zingen over Road Trippin’, dan heb je daar vast een beeld bij. Wij hebben in ieder geval twee grote steden, een kustlijn van bijna 500 mijl en de verwachting van zonovergoten stranden. Dat zijn de hoofdingrediënten voor de volgende etappe van onze reis. Helaas mist er een ingrediënt in ons verhaal, maar daar komen we zo op. Laten we beginnen bij het begin: San Francisco.
We bereiken San Francisco aan de vooravond van the 4th of July, Onafhankelijkheidsdag in de VS, en dat wordt traditiegetrouw met vuurwerk gevierd. Dus ook wij maken ons op voor een groots vuurwerkspektakel. Hoe? Door te slapen. De kids moeten tot heel laat opblijven, hoe fitter ze zijn des te beter. Het blijkt best snel af te koelen in de avond en we doen ons best om de kids warm te houden. Anderhalf uur, zo lang wachten we tot de show eindelijk om 21:30u begint. Gelukkig is het de moeite waard en na een lange weg naar huis eindigen we rond middernacht in onze bedjes.
San Francisco staat bekend om een aantal landmarks, de belangrijkste zijn uiteraard the Golden Gate Bridge en Alcatraz, maar ook de typische trams zijn noemenswaardig. Het enkele treinstelletje gaat de steilste hellingen op en af en aan het einde van de rit wordt deze met de hand omgedraaid op een houten draaiplateau. Leuk om te zien en niet erg dat we hier 45 minuten voor in de rij moeten staan. Het ritje trekt door de hele stad en eindigt in Fisherman’s Wharf waar we genieten van Calm Chowder. Ook is er een coin operated arcadehal waar we spelletjes spelen die soms al meer dan 50 jaar oud zijn. Spelletjes van toen voor een kwartje, vooral Teun haalt zijn hart op. The Golden Gate Bridge trotseren we met de fiets. We fietsen langs een indrukwekkende kustlijn en over de iconische rode brug, terwijl de lucht plots verandert van strakblauw naar mysterieus mistig en weer terug naar strakblauw. Op een of andere manier blijft de mist hangen in de baai, en de brug zien we uiteindelijk nauwelijks. Gelukkig trekken we naar het zuiden, waar de zon altijd schijnt, toch? Alcatraz slaan we even over, voor de volgende keer.
San Francisco is natuurlijk ook de bakermat van allerlei tech startups, met dank aan Sillicon Valley. Overal hangen advertenties van softwaresystemen en nieuwe apps. Bijzonder wordt het pas als er aan auto langs ons parkeert en er twee passagiers uitstappen. Als we goed kijken is er geen chauffeur, maar is het een zelfrijdende auto! Nog een paar keer komen we de auto’s tegen, eenmaal midden op een druk kruispunt met gefrustreerd toeterende auto’s aan alle kanten. De passagiers weten niet goed wat te doen en zwaaien in het rond. Het softwareteam van Waymo is nog niet helemaal klaar lijkt ons. Pas echt bijzonder wordt het overigens als we een grote drone zien landen en er een passagier uitstapt. Dit zou weleens een blik in de toekomst kunnen zijn.
Een van de dingen we uit Nederland missen is lekker brood van de markt of de verse bakker. Eerder onze reis maakte we al de fout om een “bakery” te zoeken en verwachten dat ze daar brood verkopen. “Sorry, we don’t sell that but there is a supermarket down the road”. En dat brood is nou precies wat we willen mijden: het smaakt nergens naar, de korst is net zo zacht als binnenin, het is 2 weken houdbaar en op de ingrediëntenlijst staan wel 19 ingrediënten. Dus als wij in San Francisco een echte bakkerij vinden, slaan we meteen toe en eten we een paar dagen vers zuurdesembrood met pindakaas, soep of onze vers gemaakte kruidenboter.
We verlaten San Francisco naar het zuiden, via een van de mooiste routes van Amerika: Highway 1. Deze weg loopt langs de kustlijn van California en wij zien ons al helemaal relaxed op het strand in het zonnetje zitten. Helaas lijken de laaghangende wolken van de Golden Gate Bridge ons te achtervolgen. Onze eerste stop is Moss Landing, een spookstadje met nog geen 800 inwoners. Meer gebouwen zijn er dichtgetimmerd dan dat er open zijn, er is een gekke dame met een atelier en de mist zorgt voor een extra spooky effect. Het strand is mooi, maar wel erg koud. We gaan snel verder: Pismo Beach. Helaas gaat dit plan ook de mist in, we krijgen de combinatie zon, zee, strand niet compleet. De zon blijft achter in de mist.
Onze laatste poging om van onze roadtrip een zon-zee-strand avontuur te maken strandt ook: in Santa Barbara hangt de mist over het water en het strand. Het schijnt 30 graden te zijn, maar de gevoelstemperatuur is absoluut lager. Onze kids hoeven ook echt niet de zee in en blijven lekker op het strand zandkastelen maken. Uiteindelijk geven we het op, we nemen het weer voor lief en genieten van MOXI, een ontdekmuseum waar de kinderen zich uitleven. Ook nemen we op het strand aan een cocktailbar een paar overpriced cocktails, met prachtige namen zoals de Hibiscus Margarita of de Blue Berry Breeze, alsof de zon schijnt. En als de zon onder gaat, vlammen we de BBQ aan en leggen we een bavette van ruimt een kilo op het vuur. Wel met een vestje aan, dat dan weer wel.
We zijn inmiddels aangekomen in Los Angeles, de stad waar het avontuur voor ons begon en de stad waar we over een paar dagen onze camper gaan inleveren. Gelukkig hebben we nog een paar weken en gaan we Los Angeles verder verkennen, als ook Dallas en San Diego. We hebben de mooiste camping tot het laatst bewaard: Hollywood RV Park. Deze camping is werkelijk compleet anders dan elke camping die we tot nu toe hebben gezien. Het is een bonte verzameling van kunstwerken, muurschilderingen en andere curiosa. Er staat een politieauto in de straat met een aap achter het stuur en meer van dat soort dingen. Elke straat heeft een naam die verwijst naar iets uit Hollywood, onze favoriet is de Yellow Brick Road, compleet met muurschilderingen, geel pad en een diorama gemaakt van bloempotten. Als de avond valt, schijnt de kroonluchter die uit de boom hangt bij. Achterin in het park is een ‘winkeltje’ waar je spullen kan achterlaten of kan meenemen. Ons plekje is een flowerpower geïnspireerd roze flamingo veld, compleet met lampjes en roze flamingo’s in de boom. De eigenaar Steve, al meer dan 50 jaar werkzaam op dit park, is trots op zijn park en alle kunst. Hij laat ons ook foto’s zien waarin zijn park decor is voor filmopnames (o.a. voor de serie NCIS met ontploffende camper) en noemt namen van beroemdheden die hier hebben verbleven voordat ze doorbraken. Wij gaan goed op dit eclectische tafereel en onze kinderen vermaken zich ook prima, zelfs zonder speeltuin.
Tot snel, dan niet meer vanuit een RV, maar een heus hotel. Kijken of dat ons bevalt…
Veel liefs,
Carlijn en Teun
Een echte hippiecamping, geweldig leuk en weer eens wat anders ?
Benieuwd of jullie nog kunnen wennen aan een hotel en gewoon huis. Veel plezier nog en de groeten aan iedereen?