Peru, meer dan Inca’s

Peru, het land van de lama’s, prachtige bergen, de Machu Picchu en, vooral, de Inca’s. Het land en de Incabeschaving zijn bijna synoniem voor elkaar. Toen de Spanjaarden hier rond 1570 aan land kwamen, namen ze veel Incavoorwerpen en -kennis mee terug naar de westerse wereld. Daarom weten we er zoveel van. En Machu Picchu, de verlaten Inca stad in de bergen (dat voor ons later op het programma staat), maakt het verhaal compleet. De Machu Picchu is zo populair, het staat zelfs afgebeeld op flessen bier en snoepjes! Wat veel mensen niet echt weten is dat de Incabeschaving slechts het topje van de ijsberg is. Al duizenden jaren eerder waren er in Zuid Amerika en Peru geavanceerde beschavingen zoals de Moche en de Chimu. Aan de noordkust van Peru zijn de overblijfselen van deze pre-Inca beschavingen te vinden. Dus ¡Vamos!

Vanuit het zuiden van Ecuador pakken we een nachtbus van zo’n 17 uur richting Trujillo, Peru, waar o.a. de Huacas del Sol y de la Luna liggen. Deze tempels, vernoemd naar de zon en de maan, waren de belangrijkste tempels van de Moche beschaving. Het bijzondere aan de tempels is dat de Moche telkens een nieuwe tempel bouwden bovenop de oude. Pas in 2008 zijn de zeven verschillende lagen uitgegraven en te bezichtigen. Elke laag is in een eigen stijl beschilderd.

Deze cultuur bestond vanaf het begin van de jaartelling tot ongeveer 800 na Chr. en is de voorloper van de Chimu beschaving. De Chimu cultuur bestond tot 1470 toen deze met veel geweld in de Inca cultuur werd opgenomen. Gelukkig lieten de Inca’s de Chimu hoofdstad Chan Chan, ook nabij Trujillo, redelijk ongeschonden achter zodat we die ook nog kunnen bezoeken. Chan Chan was een grote stad, op het hoogtepunt woonden er bijna 100.000 mensen. Wat de Inca’s niet deden, doet regen en wind helaas wel, waardoor grote delen zijn vervaagd. Gelukkig is het paleis voor een groot deel gerestaureerd en zijn er overkappingen geplaatst, al is dit laatste wel jammer voor de foto’s.

Uiteraard is er ook tijd voor wat ontspanning. In Huanchaco, vroeger een slaperig vissersdorpje, wordt er tegenwoordig volop gesurft. Vroeger ging de lokale bevolking in traditionele rieten bootjes de zee op om te vissen, nu worden de bootjes gebruikt om toeristen op de golven te laten deinzen. Wij verkiezen toch het moderne surfboard. Het strand is helaas niet zo fijn als je zou hopen, er ligt een hoop troep in de zee en onder het water zijn veel (scherpe) stenen. De golven in het centrale deel, die ook gebruikt worden voor wedstrijden, zijn voor ons iets te heftig. Later op de dag, in een andere baai, zijn de golven perfect voor ons en lukt het ons enkele keren lange stukken over de golven te surfen. Bij zonsondergang, die hier rond de evenaar elke dag strikt om 18 uur plaatsvindt, worden we getrakteerd op mooie plaatjes.

Vanuit Trujillo reizen we verder af richting het zuiden, naar Lima, de hoofdstad van Peru. Ook hier in het centrale deel van de kust domineren andere culturen dan de Inca’s, die zich voornamelijk in het Andes gebergte in het zuid oosten van Peru ophielden. In Lima bezoeken we Huaca Pucllana, een tempel die midden in een woonwijk staat en leren we in het Larco Museum nog meer van de verschillende pre-Incaculturen. Verder genieten we van de rijke keuken, volgens verhalen de beste stad in Zuid-Amerika om culinair te genieten. Helaas is het beste restaurant tot november volgeboekt en eten we andere traditionele gerechten zoals Chicharrón (een heerlijk broodje) en papas fritas (friet) van de beste Zuid-Amerikaanse aardappelen te er te krijgen zijn, aldus de behulpzame en tikkie commerciële ober. Lima sluiten we af aan een bezoekje aan Parque de la Reserva, een park vol fonteinen die ’s nachts met gekleurde lampen en lasers worden belicht.

Voordat we verder zuidoostwaarts het Andes gebergte ingaan, stoppen we nog een paar dagen in Huacachina, een dorp bij een oase in de woestijn, zo’n 5 uur met de bus vanaf Lima. Hier relaxen we bij de oase en in het zwembad. Onze adrenaline voeren we op door te gaan sandboarden. De chauffeur brengt ons in een buggy de zandheuvel op en we glijden op de boards naar beneden. De rit in de buggy is trouwens even spectaculair als het sandboarden zelf! En omdat we weten dat ook in Peru goede wijn wordt geschonken, nemen we een tour langs de wijnvelden in de omgeving en proeven we de verschillende soorten wijn die in deze zeer droge regio gemaakt wordt.

Oude beschavingen en culturen, surfen, goed eten, sandboarden en lokale wijnen drinken, het kan in Peru en het heeft niks met Inca’s te maken. De populariteit van de Inca’s is echter wel overal terug te vinden, zo drinkt men hier Inca Kola, waardoor je toch altijd weer herinnerd wordt aan hetgeen dat Peru zijn bekendheid heeft gegeven.

Veel Liefs,
Carlijn en Teun