Patagonië in weer en wind

Het is de zuidelijkste regio van Zuid-Amerika, en daarmee ook van de wereld. Het beslaat zowel Chili als Argentinië en staat bekend om zijn ongerepte natuur, prachtige bergkammen en een paar van de mooiste gletsjers ter wereld: welkom in Patagonië! Voor Teun’s ultieme hike-bestemming, vliegen we op zijn verjaardag naar Punta Arenas, de poort tot Chileens Patagonië. Het doel: het lopen van de “W” in het Torres del Paine nationale park, een 5-daagse wandel- en kampeertocht van in totaal 72km.

In tegenstelling tot Nederland, is het onder de evenaar nu zomer. Na het korte broekenweer tijdens Nieuwjaar in Santiago valt Punta Arenas ons tegen: het is koud, winderig en regenachtig. Vanuit Antarctica wordt gedurende het hele jaar koude wind geblazen over Patagonië. Onze voorbereiding start dus met het kopen van nieuwe, wind en regendichte jasjes en voor Carlijn nieuwe hike schoenen. Januari is ook het begin van het hoogseizoen, en dat merken we direct. Hostels zitten vol en er is geen mogelijkheid om hutten in Torres Del Paine te reserveren. Gelukkig zijn we nog wel op tijd om huurtenten te reserveren op de kampeerplaatsen, zodat we in ieder geval geen tent op de rug mee hoeven te sjouwen. Slaapzakken, speciale hike-luchtbedjes en warmte-kleding hebben we zelf (en dat dragen we dus al ruim 3 maanden met ons mee) dus dat hoeven we niet te huren. Vanuit Punta Arenas trekken we snel door naar Puerto Natales vanwaar we een bus kunnen pakken naar Torres Del Paine. Maar eerst kopen we nog eten in voor de hike. Met tassen van ongeveer 10kg starten we aan de oostkant van de “W”.

Het pad door het park heet de “W” omdat het pad grofweg de vorm van een W heeft. Wij beginnen bij camping Las Torres, waar we de eerste dag opwarmen door de omgeving te verkennen. Na een rustige maar koude nacht trekken we richting het eerste hoogtepunt van de trek: Base Las Torres. Tijdens het lopen slaat het weer om, een ijskoude wind raast over ons heen met windvlagen zo sterk dat je ertegenaan kan leunen. Ook begint het te sneeuwen en de mist slaat om ons heen. Zodra we bij de torens zijn, zijn ze bijna niet meer zichtbaar door de sneeuw en mist. Door de snijdende wind en het natte weer valt het uitzicht tegen maar voelt het des te meer als een prestatie. In totaal lopen we zo’n 8 uur op deze tweede dag.

Omdat we al rond 9 uur ’s avonds in bed liggen, voelt 7 uur op als uitslapen. We pakken onze spullen in en lopen naar camping Los Cuernos, een korte maar mooie route langs mooie meren en een spectaculaire bergkam. De wind is een beetje gaan liggen, en het weer is beter. Vroeg in de middag komen we aan op onze camping waar onze tent al klaar staat, wat een luxe! Ook hier verkennen we de omgeving, spelen we een potje kaart, werken we ons dagboekje bij en eten we in de hut. Van een vriendelijk Australisch koppel krijgen we zelfs een glas wijn! Omdat de volgende dag de zwaarste dag wordt, gaan we vroeg naar bed, met de wekker om 04:00 uur…

Na de vroege wekker, het inpakken van de tassen en het eten van muesli met melk (gemaakt van poeder) vertrekken we rond 05:00 uur richting Valle del Frances. Het weer is redelijk en we hebben een goed uitzicht op de gletsjer links, Los Cuernos rechts en het meer Lago Nordenskjöld achter ons. Het pad is erg afwisselend, met bossen, moerassen, bergen, heuvels, rivieren etc.. Het doet qua landschap en afwisseling een beetje denken aan The Overland Track, die Teun met Sjors in 2010 in Tasmanië, Australië liep. Toch slaat vandaag het weer om, en begint het in de middag te regenen, al blijft echt harde wind gelukkig achterwegen. Na 5 uur lopen tussen bergkammen bedekt met sneeuw en gletsjers komen we aan bij de Mirador, waar we alleen de onbewolkte delen van de vallei bewonderen. Zes uur later bereiken we onze volgende slaapplek, camping Paine Grande. In totaal hebben we vandaag 11 uur gelopen.

Op de vierde dag lopen we in 4 uur tijd naar onze laatste camping, Grey. De route neemt ons mee langs Lago Grey, over een pad waar een snijdende wind ons bij onbegroeide plekken omver probeert te blazen. Bij de tent aangekomen, zetten we onze grote tassen af en gaan we naar de volgende mirador. Één van de mooiste plekjes van onze tocht lijken we tot het laatst bewaard te hebben. Na een klein kwartier lopen komen we uit bij Glaciar Grey, een gletsjer die strekt zo ver het oog rijkt. Om te genieten van ons uitzicht, zoeken we de hoogste heuvel in de omgeving op. Na een poosje zien we in de verte twee vogels vliegen, om elkaar heen cirkelend, bijna flirtend met elkaar en elkaar achtervolgend. Het blijken twee condors te zijn! De Andescondor is met zijn spanwijdte van ongeveer 3 meter één van de grootste vogels ter wereld, hij is zeer zeldzaam en uniek voor Zuid-Amerika. Ons geluk houdt niet op. De twee condors landen na een poosje op slechts 5(!) meter van ons vandaan, op ‘onze’ heuvel! Wat een ervaring! Uiteraard maken we uitgebreid foto’s. We komen er hier wel achter dat een condor niet perse een mooie vogel is, maar vooral een ontzettend indrukwekkende vogel, door zijn grootte, door zijn majestueuze manier van vliegen/zweven op wind en thermiek en door de prachtige omgeving waarin hij woont. Als de twee condors achter de horizon zijn verdwenen maken we ons op voor onze laatste Torres nacht, in regen, wind en zelfs een beetje sneeuw.

De laatste dag begint met een korte wandeling terug naar Paine Grande, onze vorige camping. Ook deze wandeling is wederom in weer en wind. We starten met regen, gedurende de wandeling krijgen we sneeuw en wind te voortduren en we eindigen met een waterig zonnetje. Vanaf Paine Grande nemen we de Catamaran, terug naar onze bus, een boottocht waarvan we vooraf toch wel echt erg hoge verwachtingen hadden vanwege een prachtig uitzicht. Maar zoals deze tocht ons geleerd heeft, is het weer niet te voorspellen, een dichte mist belemmert het uitzicht volledig. Na een regenachtige busrit komen we aan in Puerto Natales waar we genieten van een warme kachel en een heerlijk Austral Torres del Paine biertje.

Ze zeggen wel eens dat je in Torres del Paine in één dag 4 seizoenen kan meemaken. Dat leek ons eerst wat overdreven, maar het is toch zeker waar. Je kunt nog zo goed voorbereid zijn, het weer laat zich niet gemakkelijk voorspellen. Toch hebben wij ontzettend mogen genieten van deze tocht en daarmee van Chileens Patagonië. En misschien voelt het door het weer en de wind juist wel meer als een prestatie die wij hebben neergezet. Gelukkig zijn de weersverwachtingen voor de Argentijnse kant van Patagonië beter, maar daarover de volgende keer meer. Weer terug naar Argentinië!

Liefs,
Teun en Carlijn