Op avontuur in Pucón

Pucón ligt aan de voet van de Villarrica vulkaan, aan een groot meer, in de buurt van de wilde Trancure rivier en nabij het Parque Nacional Huerquehue, midden in het lake district. Alle outdoor activiteiten zijn in het stadje te boeken en vrijwel alles is mogelijk. Daarmee zijn er genoeg ingrediënten om van Pucón de adventure-hoofdstad van Chili te maken, vergelijkbaar met Queenstown in Nieuw-Zeeland. Kortom, een prima plekje om de kerstdagen door te brengen, ook omdat de vulkaan permanent bedekt is met een laag sneeuw, maar niet voordat we de kleurrijke huizen van het kustplaatsje Valparaiso verkennen.

Na de dagelijkse steak en wijn in Mendoza steken we de grens over met Chili. De Chileense grens zijn we vaker overgestoken en we kennen de strenge regels en lange wachttijden, maar dit keer maakt de douane het echt bont. We moeten uren wachten voordat al onze stempels zijn gegeven en de bagage is gescand. Gevaarlijke voorwerpen zijn streng verboden, denk aan appels, bananen, noten en zaden… Na ruim drie uur kunnen we weer verder en tegen de avond komen we aan in Valparaiso, waar we de zee voor het eerst weer zien sinds Lima, Peru.

Valparaiso is een van de meest kleurrijke stadjes die we gezien hebben. Voor de opening van het Panama kanaal in 1914 was dit een belangrijke rustplaats voor de schepen en bemanning die de lange afstand tussen de westkust van Noord Amerika en Europa moesten afleggen. Om de gebouwen, die tegen de verschillende heuvels op werden gebouwd, te beschermen tegen de gure zeewind werden stalen scheepsplaten gebruikt en die werden vervolgens geschilderd met restanten verf van de schepen. Het resultaat is een kleurrijke mengelmoes van voornamelijk lichte pastel tinten. Maar hier houdt het artistieke feest nog niet op. Verschillende gangs bekladden de huizen met graffiti. Ze houden zich echter aan een regel, ze mogen nooit over een ander werk heen schilderen. Om te voorkomen dat de huizen beklad worden, vragen veel huiseigenaren aan straatkunstenaars om hun muren te beschilderen. Zo veranderde Valparaiso in een openbare kunstgalerij, en staat het inmiddels op de UNESCO werelderfgoed lijst.

We zijn tijdens onze reis al veel bijzondere mensen tegengekomen, en ook hier weer. De Nederlandse Marijke fietst van Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld, naar California in de VS. Na nachtenlang eenzaam wildkamperen is ze blij met ons gezelschap en in het weekend nemen we het ervan in een van de hippe clubs in de stad. Een tip die ze ons meegeeft, evenals verschillende andere hostelgangers, is het bezoeken van Pucón. Omdat we nog niemand zijn tegengekomen die niet enthousiast is over Pucón, besluiten we dat dit de beste plaats is voor ons om Kerst te vieren. Ook over het beste hostel is iedereen het eens: Chili Kiwi Hostel, een hostel gerund door een Nederlandse Chileen en een Nieuw-Zeelander. En dus gaan we weer met een lange busrit naar het zuiden, naar het Lake District van Chili, naar de adventure hoofdstad van Chili!

De hoofdattractie van Pucón is het beklimmen van de vulkaan, maar wij beginnen die middag met kajakken en een dag later proberen we Hydro Speed. We worden met een busje bij een rivier afgezet en met een wetsuit, flippers en een soort body board gaan we de ijskoude wilde rivier af. Er zijn verschillende class III rapids en het voelt als een natte achtbaan. Verschillende keren gaan we volledig kopje onder, maar het board houdt ons drijvend. Een andere adrenaline opvoerende activiteit, eentje waarbij we zelf veel minder controle hebben, is het skydiven. In een driepersoons vliegtuigje vliegen we met een piloot en een parachutist genaamd Hugo tot boven de vulkaan (met een fantastisch uitzicht) om vervolgens uit het vliegtuig te springen. Met ons harnas zitten we vast aan Hugo en volgens verwachting brengt hij ons veilig terug op de grond. De adrenaline zorgt bij ons voor een paar uur misselijkheid en duizeligheid, maar Hugo springt die middag zes of zeven keer met toeristen naar beneden. Wat een held!

Het beklimmen van de vulkaan staat op 24 december op het programma, ondanks de bewolking is het een goede dag om de top te bereiken. Julie en Stijn, de Belgen die we hier weer tegenkomen, konden de top een dag eerder niet halen vanwege de harde wind. Met goede hoop starten we aan de tocht en na een uurtje lopen bereiken we de sneeuwgrens, een vroege witte kerst dit jaar! Vanaf hier is het nog ruim vier uur naar de top, de wolken hangen nu onder ons maar worden door de wind omhoog geblazen. De snijdende wind maakt de tocht koud maar we mogen door naar de top. Het is een actieve vulkaan en de intense rook uit de krater slaat aan op de keel en in de ogen. Het is een geur die we nog nooit geroken hebben, niet te vergelijken met de zwavellucht uit geisers. We doen ons best uit de rook te blijven aangezien we direct misselijk worden van de hete lucht. De afdaling gaat een stuk sneller en is het beste gedeelte van de trip. Met een klein plastic sleetje glijden we in een razend tempo van de berg af. Omdat dagelijks honderden mensen dit doen, zijn er geulen ontstaan en voelt het als een bobsleebaan.

Op eerste kerstdag heeft het personeel een uitgebreide kerstlunch voorbereid, compleet met Kalkoen en een potje Backyard Cricket, een traditie kennelijk in Nieuw-Zeeland met kerst. Carlijn maakt in de gasoven een perfecte appelcake die we delen met onze nieuwe Brabantse vrienden: Tijs en Jaqueline (een koppel uit den Bosch, woont ongeveer 500m bij ons vandaan en bevriend met Teun’s neef Haiko), Peter (de Nederlandse hosteleigenaar) en zijn Chileense vrouw en hun kinderen. Peter komt oorspronkelijk uit Tilburg en voedt zijn kinderen op met een goede Brabantse tongval zowel in het Nederlands als in het Spaans. Onze slaapplek tijdens kerst is overigens ook bijzonder. Op het terrein van het hostel zijn twee boomhutten en tijdens kerst bewonen wij en Tijs en Jaqueline beiden.

Om volledig te genieten van het Lake District lenen we een tent van Peter en gaan we kamperen in het Parque Nacional Huerquehue. De tocht die we lopen is eigenlijk een tweedaagse tocht, maar wij lopen de ruim 20km in één dag. De tocht brengt ons langs verscheidene meren, mooie stukken bos en hoge met sneeuw bedekte bergen. Op het tweede deel van onze route, waar we door dichte bossen gaan, komen we urenlang niemand tegen. We eindigen bij Camping Rio Blanco, een kampeerplek gelegen bij natuurlijke thermische baden die variëren in temperatuur. Bij de baden zetten we snel ons tentje op om vervolgens te plonzen in de hot springs. Puur genieten, zeker na een dag van 9 uur hiken.

De volgende ochtend willen we terug naar Pucón om onze nachtbus te halen naar Santiago. Helaas blijkt de minibus naar Pucón niet te rijden op zondagen en moeten we al liftend terug. We mogen aan het einde van de middag mee met Ariel en Daniela, een Chileens koppel, naar Temuco, een grote stad ten noorden van Pucón. Helaas krijgt de auto pech en komen we niet verder dan het eerst volgende dorpje vanaf het nationale park. Vanaf daar nemen we nog een tweetal bussen en we komen om elf uur ‘s avonds aan in Pucón, waardoor we onze nachtbus naar Santiago missen. We mogen onze tent nog een nachtje opzetten in de tuin van Chili Kiwi en de volgende dag vertrekken we eindelijk naar Santiago, de hoofdstad van Chili, onze stad voor oud en nieuw.

Santiago is een grote stad, compleet met goed werkende metro en veel hoge gebouwen. Na het kleurrijke Valparaiso en het avontuurlijke Pucón voelt Santiago een beetje aan als ‘gewoon’ een grote stad. Het meest opzienbarend is de Cafe con piernas, letterlijk koffie met benen. Om de Chilenen aan de koffie te krijgen bedacht een slimme zakenman dat de koffie geserveerd moest worden door mooie vrouwen in hele korte rokjes. Sommige ondernemers hebben het concept een stapje verder genomen en laten hun personeel in bikini of lingerie rondlopen!

Tot slot Nieuwjaar, want daarvoor kwamen we naar Santiago. We zoeken een mooie feest- en slaaplocatie uit: een party hostel met zwembad, inclusief een bar aan het zwembad. Er zijn twee ruimtes met DJs en er wordt met name latin en drum ‘n bass gedraaid, ook aan het zwembad. Het feest blijkt later in de avond vooral populair te zijn onder homostellen, maar ondanks dat wordt het een leuke avond met een groepje Australiërs, Mexicanen (ze zijn de WK wedstrijd nog niet vergeten), Argentijnen en vele andere nationaliteiten. Als de zon op komt is het voor ons tijd om naar bed te gaan, 2015 is voor ons in ieder geval goed begonnen!

We hopen dat jullie ook een heel goede jaarwisseling hebben gehad en we wensen iedereen al het beste voor 2015!

Veel liefs,
Carlijn en Teun