In het spoor van de Inca’s

Is Peru je bestemming, dan staat het bezoeken van Machu Picchu zeker op je todo-lijstje, en het liefst via een maanden van tevoren volgeboekte Inca Trail. De trail is een 43 kilometer lange, 4-daagse looptocht door het Andes gebergte langs verschillende Inca ruïnes en prachtige landschappen. Dagelijks mogen maximaal 500 mensen inclusief gidsen en porters de trek lopen. Deze raakt dus snel volgeboekt. Gelukkig boekten wij de trek zo’n 5 maanden geleden dus zijn wij verzekerd van een plekje op, volgens de Lonely Planet, één van de beste treks ter wereld! Onze voorbereiding begint een week eerder, in Cusco.

Ons eerste doel in Cusco is, wederom, wennen aan de hoogte. We kiezen een tranquilo hostel net buiten het party centrum van de stad. Vreemd genoeg barst het hier van de 40-50 jarige Franse toeristen, maar de rust is erg welkom. Ons tweede doel is om meer te weten te komen over de Inca cultuur en we trekken er dus op uit, naar Saqsaywaman (spreek uit: Sexy Woman), een gigantisch Inca bouwwerk net 2 km buiten de stad. Na een flinke klim spotten we de nauwkeurig geplaatste stenen muren, die dankzij de voorgevormde stenen precies op elkaar passen zonder enige vorm van cement te gebruiken. Deze unieke Inca bouwwijze zien we terug in verschillende andere bouwwerken.

Vanaf Saqsaywaman is het een korte wandeling naar diverse andere Inca-ruïnes zoals Q’enqo (een Inca tempel), Tambomachay (een ceremonieel bad) en Pukapukara (een soort fort van rode stenen). Helaas vergissen we ons een beetje in de hoogte (ruim 3800m), de zwaarte van de wandeling in de stralende zon, onze vermoeidheid en wellicht in een verkeerde maaltijd; we worden beide ziek. Teun eerst, en zoals dat altijd bij ons gaat, Carlijn een dag later. We hebben de tijd en spenderen dus een paar middagen in bed en hangmat. Gelukkig zijn we (ongeveer) beter met Halloween, een feest dat hier op 31 oktober uitgebreid en serieus (verkleden is een must) gevierd wordt. Speciaal voor dit feest en om wat meer jongeren om ons heen te hebben verhuizen we van het bejaarden-hostel naar het Milhouse hostel, een party hostel in een voormalig klooster met veel bier, Pisco sour en gezelligheid. Ook dat is onderdeel van de voorbereiding!

Na dagen van rust, Inca ruïnes, musea bezoeken en films kijken (The perks of being a wall flower en The secret life of Walter Mitty zijn zeker de moeite waard) is het dan eindelijk tijd voor de Inca trail! Om 5:30 worden we opgehaald van ons hostel en een paar uur later zijn we bij de start van de trail. Samen met vier Ieren, vier Engelsen, twee Chinezen, een Indiër, een Canadees, een Amerikaan, onze gidsen Percy en Augusto, de kok Abel en twintig porters beginnen we bij kilometerpaaltje 82 aan de trail.

De tocht van 43 kilometer is verdeeld over vier dagen. De eerste dag is rustig en relatief vlak en langs de trail staan boerderijtjes en winkeltjes. Er is dus genoeg gelegenheid om water te kopen. We slapen in tenten op zo’n 2800 meter hoogte. De tweede dag is een stuk heftiger: een klim tot ruim 4200 meter met daarna nog een flinke afdaling. Slechts aan het begin van de trail is er de gelegenheid om water te kopen, dus na de lunch nemen we ieder twee liter mee voor de rest van de dag. En water is zwaar, zeker als je na de lunch nog kilometers moet klimmen! Dag drie is de langste dag, 15 km op en neer tussen berg en dal naar het laatste rustpunt. Langs de trail zijn diverse prachtige Inca ruïnes te vinden.

Onze gids Percy, zelf opgegroeid in de Andes, leidt ons door de ruïnes en leert ons de gebruiken en rituelen van de Inca’s kennen. Bovenop de tweede bergrug begeleidt hij een ceremonie in de bergen met Coca blaadjes en steentjes die we uit de rivier hebben meegenomen met als doel alle zorgen achter te laten en geluk te brengen aan ons, onze geliefden en onze vrienden en familie. Dergelijke ceremonies werden in het verleden vaker langs de Inca trail gedaan. Toen werden er wel grotere offers (lees rotsen) meegenomen vanuit het hele rijk, dat op het hoogtepunt van de Inca’s van Colombia tot Chili strekte. De Inca trail is namelijk niet de gemakkelijkste route naar Machu Picchu. Ook ten tijde van de Inca heerschappij was er een rechte route van Cusco naar Machu Picchu. Deze route, de Commercial Inca Trail, werd gebruikt voor het leveren van goederen. De Inca trail die wij lopen is de route die de uitverkorenen zoals priesters en koningen aflegden en was een ware religieuze pelgrimsroute. De Inca’s besteedden veel aandacht aan de route en hakten prachtige traptreden en tunnels uit in de bergen. Met opzet werd niet de gemakkelijkste route gekozen, maar de meest spirituele. Het resultaat is een zware maar ongelofelijk mooie tocht door de bergen met de mooiste uitzichten die je je kan voorstellen.

Een van de meest opvallende zaken van onze tocht, is de service en daarbij het eten. Dagelijks nemen de porters een complete camping mee, inclusief eettent met tafels en krukjes, kooktent met alle benodigdheden, acht slaaptenten en voldoende eten voor in totaal 38 mensen. Vergeet niet dat zij dit over dezelfde trail brengen als wij en vaak met een dubbele snelheid om tijd te hebben om ons kamp op te zetten en te koken. Als onze chef klaar is met zijn taak, zet hij een waar kunstwerk op tafel, iedere dag weer. Denk aan een volledige drie- of viergangenmenu zoals een voorgerecht van avocado met stukjes fruit en geschaafde Italiaanse kaas, een soep van quinoa met groente en kip, geroerbakte rundvleesreepjes met frietjes en rijst en een dessert van aan de tafel geflambeerde banaan in rum. Elke dag zijn er twee warme maaltijden zoals hierboven, een ontbijtje met broodjes en een gebakken ei of pannenkoeken en diverse snacks zoals popcorn en koekjes. Op de derde dag, de laatste waar hij voor ons kookt, zet hij wederom een verrassing voor ons op tafel…

Het weer in de Andes is niet te voorspellen en kan elk moment omslaan. Wij ervaren ook zeer wisselende weersomstandigheden, zoals prachtig stralende zon, mist en regen. Uiteindelijk leidt onze tocht naar Machu Picchu, de verloren Inca citadel die nooit door de Spanjaarden is gevonden en min of meer vergeten is door de wereld tot 1912, toen een Amerikaanse professor de stad ontdekte dankzij een lokale boer. Alleen via de Inca trail kom je op dag vier uit op de sun gate waar de eerste glimpen van de stad op te vangen zijn. Als wij hier echter om 7 uur aankomen, na een korte nacht en een wekker om 3:00, is Machu Picchu echter gehuld in dichte mist. Na een minuutje of 20 wachten breekt het zonnetje door en lost de mist langzaam op; Machu Picchu onthult zich voor onze ogen. Zelfs Percy is onder de indruk en maakt, ondanks dat hij deze tocht al zo’n tien jaar maandelijks loopt, foto’s.

Vanaf de sun gate is het nog een goed halfuur lopen naar Machu Picchu. Eenmaal aangekomen zijn de wolken volledig weggetrokken en voor de rest van de dag bakken we in de stralende zon. Vrijwel vanuit elke hoek kun je foto’s nemen die zo op een ansichtkaart kunnen. Maar, let wel, het magische uitzicht vanaf het uitkijkpunt is in het echt zoveel mooier dan op de foto. De rest van de ochtend leidt Percy ons rond door de stad waar volgens geleerden zo’n 1000 mensen permanent verbleven. Er zijn grofweg drie delen: de terrassen op de bergrug is het agrarische gedeelte, de smalle straten met woningen zijn onderdeel van het stedelijke gedeelte en er is een koninklijk deel. De stad telt zeven tempels, ongewoon voor een relatief kleine stad zoals Machu Picchu, maar het geeft nogmaals aan wat voor waarde de Inca’s hechten aan deze plek.

Na de Inca trail belanden we in Aguas Calientes waar we genieten van een biertje en de hot springs. Vanaf daar brengt de trein gevolgd door een bus ons terug naar Cusco. Cusco zelf is overigens absoluut de moeite waard en volgens Teun zelfs de leukste stad tot nu toe (Carlijn verkiest Quito). Er zijn veel smalle straatjes en Plaza de Armas ziet er statig uit met zijn kathedralen. Het eten is er heerlijk en er zijn opvallend veel vegetarische en veganistische restaurants waar je voor een paar Sol een heerlijke vega burger of lasagne kan eten.

Vanavond vertrekken we naar Puno vanaf waar we het Titicaca meer kunnen bezoeken en de grens met Bolivia willen oversteken. Kortom, ons avontuur gaat door! Als je op de hoogte wilt blijven, laat dan hier je e-mail adres achter en we sturen een e-mail als we weer een berichtje plaatsen.

Heel veel liefs,
Carlijn en Teun