De Spaanse lessen van Wilma in Boxtel hebben ons een goede start gegeven maar nu, 2 maanden in onze reis, is het tijd om ons Spaans naar een hoger niveau te tillen. La Paz is deze week onze uitvalsbasis, waar we verblijven in een oude brouwerij omgetoverd tot hostel, voor een volledige week Spaanse klassen, inclusief huiswerk.
Maandagochtend begint vroeg, we moeten nog op zoek naar een geschikte school. Met de kaart van de stad in de hand lopen we bij de eerste school langs. Helaas, de school lijkt niet meer te bestaan. Ook het tweede adres dat we van het hostel hebben gekregen blijkt geen school te zijn. Flink teleurgesteld bezoeken we een belwinkeltje, waar we verschillende telefoonnummers afgaan. Na het vijfde telefoontje hebben we beet, aan de andere kant van de stad zit Instituto Exclusivo, een schooltje dat gespecialiseerd is in Engels, Spaans en Nederlands (!) en voor ons vandaag nog klasjes kan regelen. Vanaf nu steken we dagelijks de stad door in een van de lokale minibussen voor een betere Spaanse taal.
Nog een beetje herstellend van onze Amazone avonturen, proberen we dagelijks zoveel mogelijk tijd te besteden aan het Spaans. Huiswerk maken we uitgebreid en we oefenen gesprekjes met elkaar in de cafétjes. In het hostel is helaas weinig plek voor Spaans, iedereen praat er Engels. Wel krijgen we elke avond een gratis biertje, dus ook in de hostelbar wordt tegenwoordig Spaans gesproken, door twee blonde Holandeses.
Over bier gesproken, het is hier in Zuid Amerika duidelijk geen België. Elke stad heeft zijn eigen grote brouwerij vernoemd naar de stad en vaak zijn er nog enkele kleinere brouwerijen. Het bier smaakt over het algemeen overal hetzelfde. Er waren natuurlijk een paar uitzonderingen, zo hebben we in Quito echt lekker bier geproefd (genaamd: Belgium Tripel) van een microbrouwerij en ook in Cusco hebben we een goed biertje gehad (wederom van een microbrouwerij). Het bier dat wij nu dagelijks drinken, Saya Amber, is echter heerlijk. De brouwerij zit achter het hostel, dus veel verser dan dit kunnen we het niet krijgen! We zullen het missen, als de Spaanse lessen voorbij zijn.
La Paz is de stad waar de regering van Bolivia is gevestigd en waar het een drukte van belang is de hele dag door. De stad is gevestigd op ruim 3600 meter hoogte en is ingesloten tussen verschillende bergen. Op elke straathoek zit een Boliviaanse dame met haar koopwaar en overal klinkt muziek of staat de televisie aan. Als je een drukke straat wil oversteken kan het zijn dat je hulp krijgt van een zebra die je over het zebrapad heen leidt, ‘ter educatie van de mensen en de auto’s’.
Vijf jaar geleden was de gevangenis van La Paz, San Pedro Cárcel, een van de grootste toeristenattracties. De gevangenis schijnt een stad op zich te zijn, met verschillende ‘wijken’ met variërende ‘welvaart’. Toeristen kregen tegen vergoeding een rondleiding van één van de gevangenen. Na verloop van tijd veranderden de toeristen in lopende doelwitten voor zakkenrollen, maar ook voor gewelddadigere zaken. In 2009 is besloten de gevangenis te sluiten voor toeristen, ter bescherming van de toeristen, maar ook ter bescherming van de naam van Bolivia. Op het San Pedro plein start dagelijks een walking tour, een van de nieuwe highlights van La Paz. Al in Cusco horen we goed verhalen over deze toer, dus verschuiven we onze lessen een paar uur zodat we kunnen meedoen aan deze tocht. Zodra wij bij het meetingpoint zijn, blijkt dat deze voorlopig gecanceld is. Omdat de toer zo succesvol werd, begonnen andere touroperators jaloers te dreigen met geweld. Reden voor de Red Caps voorlopig even te stoppen, maar helaas voor ons. Zo gaat dat kennelijk met succesvolle initiatieven in La Paz… Ondanks dat voelen we ons wel veilig in de stad.
Zo tegen het einde van de week kunnen we een redelijk gesprekje voeren in eenvoudig Spaans. Onze ochtend docent Carlos is erg streng maar weet de regeltjes goed uit te leggen. In de middag hebben we Claudia, die met veel geduld gesprekjes met ons voert en zich richt op onze woordenschat. De combinatie werkt goed, al zou Carlijn gebaat zijn bij een hogere versnelling. Voor Teun is dit snel genoeg.
Inmiddels zijn we in Sucre, de mooiste stad volgens de meeste Bolivianen. Hier kunnen we ons Spaans hopelijk gebruiken om nog meer interactie te hebben met de lokale bevolking. Zoals altijd, bedankt voor alle reacties, vanaf nu mogen ze ook in het Spaans!
Liefs,
Carlijn en Teun
iHola!
In het Spaans zal niet lukken. Maar het was weer heerlijk om tijdens mijn ontbijt jullie avonturen te lezen!
Ola! Helaas geen spaans voor mij. Maar top dat jullie even op adem konden komen daar na alle avonturen en gewoon een weekje studeren, je wilt ook niet dat je hersenen het denken verleren immers. Veel plezier in Sucre!
Hola chicos! Como están? Me siempre gusta leer sobre sus aventuras en América del Sur! Ik zit telkens weer te genieten, vooral omdat wij er ook net geweest zijn en alles zo bekend voorkomt. En dan telkens die verse jugos op jullie foto’s!! Ik ben jaloers! Wat staat er hierna op de planning? De zilvermijnen van Potosí en daarna richting Salar de Uyuni? Dat waren voor ons twee echte hoogtepunten. Ik verheug me alweer op jullie volgende verhalen!
Hola mis carinos, estupendo que puede hablar y leer mas espanol. Desde hoy el contacto con la gente sera mas interesante. YO voy a probar escribiros en espanol. Nos gustan sus historias y sus fotos. Y veo en casi todas fotos una zuma fresca, creo que es para las vitaminas y la salud. Disfruta del viaje y hasta pronto.
Ma Pa
Belgium tripel…mmmm dat MOET wel smaken…!
Waarschijnlijk moest Teun in de lagere versnelling door het proeven van die tripels ;). Niet zo goed voor je werkgeheugen. Wel erg cool dat jullie daar ook nog gewoon aan het leren blijven!