De verhalen van het Titicaca meer

Op 3808 meter hoogte en met een grootte van 8400 vierkante kilometer is het Titicaca meer ‘s werelds grootste bevaarbare meer. Het meer ligt op de grens van Peru en Bolivia en wordt omringt door kleine heuvels en massieve bergen met gletsjers op de toppen. In het meer liggen tal van kleine eilandjes. Toch wordt al je aandacht getrokken naar de grote uitgestrekte blauwe vlakte, waarover tal van verhalen de ronde doen.

Onze eerste glimpen van het Titicaca meer vangen wij op in Puno, een klein havenstadje aan de Peruaanse kust. Het is een van de weinige steden waar het koloniale verleden voor een groot gedeelte is vervaagd. Op één van de heuvels rondom Puno staat een oud Inca beeld dat waakt over de stad en het Titicaca meer. Vanaf de heuvel heb je het meest prachtige uitzicht over de stad en het meer.

01 inca meer

01b  puno

In de baai van Puno ligt de oudste boot van het Titicaca meer, de Yavari. De Yavari is een oud oorlogsschip dat Peru in 1861 van Engeland heeft gekocht. Het schip is in 2766 stukken verscheept naar westkust van Peru. Daar zijn de stukken over land door mensen en muilezels getransporteerd naar Puno. In totaal nam het transport zes jaar in beslag en in 1870 was het vaarklaar. Tegenwoordig is het schip te bezichtigen in de haven en hoopt men met donaties het schip ooit weer vaarklaar te maken. Met alle koperen elementen is het in ieder geval een prachtig schip om te zien.

02 yavari

03 yabari

Net buiten de Peruaanse kust liggen de Uros eilanden. Deze drijvende eilanden met elk zijn eigen community zijn gebouwd op rieten vlonders en worden bedekt met riet. De eilanden waren oorspronkelijk bevolkt door pre-inca’s die het Titicaca meer op vluchtten voor de Inca’s. De bankjes zijn er van riet, de huisjes zijn van riet, de boten zijn van riet, het speelgoed is van riet en de eilanders eten zelfs het riet! In totaal zijn er 87 eilandjes. Wij worden welkom geheten door Carlos, presidente van zijn eigen eiland Corazon Valiente. Op zijn eiland wonen 5 families, in totaal 23 mensen. We leren hier over de bouwtechniek en de gebruiken van het eiland, en zoals het vaker gebeurt, eindigt de toer met een commercieel tintje. Het wordt niet voor niets het rieten Disneyland genoemd.

04 uros

05 uros

We overnachten op een echt eiland, wat verder uit de kust, Almantani: Isla de Ensueño y Encanto. Dit eiland wordt bewoond door ruim 150 communities, verspreid over het eiland. Terwijl onze boot aanmeert zien we onze gastvrouw al, Estevia. Samen met haar lopen we naar haar huis in Communidad Colquecachi waar we genieten van een zelfgemaakte lunch bestaande uit Quinoa soep, aardappels, wortels en gebakken kaas. Terwijl we eten, vertelt Estevia haar verhaal. Ze is 53 jaar oud en heeft vier kinderen, variërend in leeftijd van 14 tot 24 jaar. Allemaal studeren ze in Puno, alleen in de weekenden komen ze met de boot terug naar huis. Haar man werkt in Arequipa om de studie van de kinderen te bekostigen. Hij is 4 maanden daar en vervolgens 15 dagen thuis. Maar we proeven geen eenzaamheid bij haar, in tegendeel. Haar schoonvader woont bij haar in, en haar eigen vader, broers en zussen zitten op loopafstand. Na het eten worden de gringo’s door de locals uitgedaagd voor een potje voetbal op 3959 meter hoogte met een adembenemend uitzicht. ‘We’ winnen met 4-3, vooral dankzij onze Franse topscoorder. ’s Avonds is het nog tijd voor een feestje in klassieke klederdracht en samen met de locals dansen we de nacht in.

06 amantani

07 feestje

Het derde eiland dat we bezoeken is Taquile, ofwel het zingende eiland. De naam heeft het eiland te danken aan de processies die de eilanders jaarlijks al zingend lopen naar de top van hun berg. Ook hier is de invloed van de Inca’s weer te zien aan de Incapaden en –trappen die overal op het eiland te vinden zijn.

Voor onze laatste bestemming aan het Titicaca meer moeten we de grens over. Aan de Boliviaanse kant voelt het meer nog groter door de eindeloze horizon, al ligt feitelijk 60% van het meer in Peru. Hier maken we een wandeling over Isla del Sol, het eiland van de zon. Het verhaal gaat dat hier de Inca god van de zon is geboren. Vroeger was het een waar pelgrimsoord en het eiland staat vol met Incaruïnes. Op het eiland vind je de heilige route van de eeuwige zon, een ontzettend mooie wandelroute over de pieken van het eiland van de noordkust naar de zuidkust. Onderweg kom je langs de verschillende dorpjes die het eiland heeft.

08 isla sol

Ons Titicaca verhaal eindigt in het kustplaats Copacabana (nee niet die in Brazilië), waar we in luxe weelde genieten van ons hotel en van het heerlijk rustige stadje.

10 hotel

09 copacabana

Inmiddels zijn we in La Paz, een grote stad in Bolivia waar de regering zetelt. Komende week gaan we richting de Amazone, voor het eerst tijdens onze reis trekken we de jungle in. Tot de volgende keer!

Liefs Teun en Carlijn

11 zonsondergang

11 Antwoorden op “De verhalen van het Titicaca meer”

  1. Tom

    Hoi Teun en Carlijn,

    Jullie hebben weer mooie verhalen, die jullie bijzonder goed kunnen verwoorden. Carlijn typt?

    Geniet van elke dag!

    Gr Tom

    Ps: 8400 km2? 🙂

      • Truus Frunt

        Hoi Callijn en Teun.
        Weer een mooi verhaal met flink wat prachtige foto’s.
        Helma en Nol vinden jullie verhalen ook geweldig en ik moet voor hun alles uitprinten omdat ik met de iPad bij hun geen bereik heb. Helma zoekt op de atlas precies uit waar jullie zijn. Kost veel papier maar het is de moeite zeker waard.
        Veel groetjes namens ons.

  2. sjors vervoort

    Blijft genieten daar, wederom erg mooie foto’s! Ik kijk erg uit naar jullie avontuur in de jungle, amazone (rivier en jungle) lijkt me erg gaaf.

    Groetjes, Sjors

  3. Tara en Jeroen

    Hoi Teun en Carlijn,

    Weer een prachtig verhaal, met prachtige foto’s! Jullie vermaken jullie uitstekend als ik het zo lees. Een deel roept weer herinneringen op aan onze reis door Peru en Bolivia. Geniet van jullie avontuur (maar dat komt zeker goed).

    Groetjes,
    Tara en Jeroen

  4. Chris en Jeanne

    Prachtig verhaal wat ik hier zit te lezen tijdens de pauze van het NL voetbal ( we staan met 3-0 voor! ). Zo te lezen slaan jullie geen mogelijkheid over om dan ook alles te ervaren. Lijkt me een geweldige ervaring op die hoogte. We wensen jullie een fijne voorzetting in het Amazone gebied.
    PaMa

  5. Tim

    Ziet er weer perfect uit allemaal.

    Vergeet niet een bezoekje te brengen aan de San Pedro-gevangenis… en natuurlijk een mountainbike-tochtje over Death Road nu jullie er toch zijn. 😉

    Ciao, Tim

  6. Nikelien

    Lieve schatjes,

    Supercool om jullie verhalen te lezen! En zeker zo gaaf om al jullie foto’s te bekijken (waarvoor dikke complimenten, professionele fotografen schieten wel eens slechtere kiekjes). Geniet ervan nog daar!! En onthou bij alles wat jullie doen: IK BEN JALOEEEEEERS!!! 😉

    Dikke kus

    • ineke

      wat een kleurige bedoening in dat Zuid-Amerika; je wordt er vrolijk van. Amazonegebied wel iets minder heb ik gehoord vanwege de insectenaanvallen. flink smeren en pillen slikken. groetjes ine vervoort

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *